Ambassador City Jomtien: Events Update
Ambassador City Jomtien: Events Update: "Eastern Conference & Exhibition Center: Hosted The Academic Conference Of The Royal College Surgeons Of Thailand And Paticioants From All Ar..."
Thailand Grand Canyon 3000 Boke
ห้วงแห่ง...วันเวลา...เดินทางผ่านพ้นอดีตกาลยาวนานเกินกว่าใครบางคนจะพร่ำหวลหมายจำ... ในห้วงคำนึงลึกๆแล้วความทรงจำที่บาดลึกยากเยียวยาบาดแผลได้... หากมีเพียงแม้สายลมอดีตพลิ้วไหวผ่านแค่แผ่วเบา...เท่านั้น...หลายคนอาจคลาคล่ำด้วยน้ำหล่อเลี้ยงคลอเบ้าตา...ใครกันหนอที่พอจะเข้าใจ...ใครกันหนอที่พอจะเป็นคน...ปลอบโยนความรู้สึกยามอ่อนหล้าในห้วงคำนึงนั่น...หรือว่า...ช่างมัน..
....ฉันถอนเท้าจากแป้นคันเร่งในเสี้ยววินาที โดยสัญชาตญาณ แตะแป้นเบรกเล็กน้อย จนเมื่อรถคู่กายจอดสนิท...
นั่งมองสายน้ำฝนผ่านกระจกหน้ากลางแสงไฟสาดส่อง...เห็นเพียงม่านสายน้ำที่เทกระหน่ำกระทบแสงแวววาวพร่างพราย หันมองสองข้างทางอันเปลี่ยวโพ้นมืดมิดเหมือนหลับตา ฉันเหน็บเปลี่ยวกลางสายลมไหวของเจ้าเครื่องปรับอากาศนั่นเพียงลำพัง...โลกใบน้อย...ฉันอยู่ที่ใดหนอ...ย้อนหันกลับมองหลัง หามีแสงส่องเหลืองนวลตาเหมือนเคยไม่ ช่างแสนมืดมิดเหลือล้น...
นั่งถอนหายใจเฮือกใหญ่....โอ...หนอ...ฉันหลงทางหรือฉันใด ฉันหลงทางมาไกลแค่ไหนกันหนอ...แสงเขียวเรืองกระพริบข้างหน้าปัดเข็มไมล์นั่นบอกเวลา สามนาฬิกาสี่สิบนาที เวลาล่วงผ่านสิบสองชั่วโมงแล้ว ฉันยังเคว้งคว้างคลำหาหนทางสู่จุดหมายปลายทางไม่เจอ ฉันมาทำอะไรหนอ ทำไมฉันถึงโหยหาความว่างไร้ในใจตนแบบนี้...ทำไม... ห้วงคำนึงในใจผุดขึ้นซ้ำๆ...ฉันเหน็บหนาวท่ามกลางโลกใบน้อย...จริงๆหรือไร...
ฉันสะดุ้งสุดตัวกึ่งหลับ...เมื่อแผดเสียงเสียบแก้วหู ตัวรถโคลงเล็กน้อย ภายในเบาะนั่งคนขับ เข็มขัดนิระภัยยังโยงตัว... ฉันลืมตาพร่าพรายมองกระจกประตู แสงสาดเรืองรองยามไก่โห่ช่างสวยงามเหลือหลายแตกต่างกับเมื่อคืนเหมือนอยู่กันคนละโลก ข้อความวิ่งแวบผ่านสายตา กรุงเทพฯ-หนองคาย ส่วนป้ายข้อความข้างทางซ้ายมือ อ่านได้ว่า ‘อ. บ้านม่วง ยีนดีต้อนรับ’....
ฉันบิดกุญแจสตาร์ทเครื่องยนต์เมื่อท้องเริ่มส่งสัญญานความหิว บอกตัวเองว่า...จุดหมายข้างหน้าคงมีของกินประทังความหิว...
ผู้คนขวักไขว่จับจ่ายตลาดเช้าหนาตาของกินคุ้นเคยหลากหลาย...มุมหนึ่งของอีกฟากถนน หลวงตาเดินนำหน้าพระหนุ่มสองรูป...หลังสุดไกลเป็นเณรตัวน้อยกระเตงบาตรลุกลนหันมองซ้ายทีขวาที ความสำรวมช่างต่างกันเหลือหลายกับหลวงตาผู้เดินหัวแถว...หัวมุมข้างหน้าถัดจากหลวงตาออกไปเล็กน้อย สาวผมยาวตำขลับมัดมวยเบี่ยงไหล่ รูปร่างผิวพรรณ กริยาท่าทางแตกต่างจากคนพื้นเพ....กางเกงนอนกับเสื้อแพรขาวบางเป็นอาภรณ์ที่เธอสวมใส่เช้านี้...ออกจะรุ่มร่าม..แต่ช่างดูดี...โต๊ะเล็กวางของใส่บาตรข้างตัวมีกำดอกไม้สด ผลไม้ อาหารคาวหวานหลายอย่าง...รอพร้อมหลวงตา...
กลิ่นกาแฟร้อนถ้วยแรก...หอมโชย...ดึงห้วงความคิดละสายตาฉันจากภาพจีวรที่อยู่ฟากถนนฝั่งโน้นมาตามกลิ่นหอมอบอวลของกาแฟแท้สูตรโบราณ...
Enjoy Of Life, while on crisis 3
May be I want a career totally out of the ordinary nature as I have been, say like being a flight attendant, I wrote on my diary blog, social networking wall, Life in Pink. I would love to travel and meet new people, but to be honest, I just do not know. People like this situation as I am was some of them moving back their old hometown to corps a big blow to the self-esteem. Even those with job sometime feel like struck doing something they do not enjoy because they fear they have no other positions, or even salary and others fringe benefit cut down.
Considering of how or possibilities that they want to go back to school for a master’s or MBA, but they are not doing it because they are already in deep debt. Kids are changing their dreams. They are going for things more pragmatic in terms of earning a living and getting a job later. Kids are now thinking about what is the safe thing to do to get a pay cheque. But the anxiety over the future and the disappointment in not landing passion-fulfilling jobs make the quarter life depression worse. At the same time, technology is breeding a generation of online sulkers.
Enjoy Of Life, while on crisis 2
You may call it a ‘quarter life crisis’, the twenties something version of a youngster crisis. It is not new phenomenon, but today young people seem to experience it more acutely. And with the tumultuous economy and job market melt down, recent grades are getting a double helping of quarter life anxiety. Unlike young adults of generation past, many of whom were married and settled in their careers by their mid 20s, today’s college grade experience a longer period of transition.
No longer entirely dependent on their parents but not yet stable in life, they go in a lot of directions, and change jobs a lot, change love partners. I believe this transition period can be positive, with its opportunities for growth and adventure. But for some people, the turmoil brings worry, fears of failure or of being trapped by responsibilities, or depression. ‘My job made me unhappy because I do not know what I really wanted out of my career. Then in future or may be this year, the bad economy made me decision for me, or was laid off.’
Enjoy Of Life, while on crisis 1
Wandering away with a non-degree lonely out class, I moved to Bangkok down town in 1989 to find my dream opportunities and job in the big city. What I found instead was that life after classroom and home away was not all I hope it would be. There were the job I did not like, the all-new big city in which I had no friends no relatives nor native family members and the much nostalgia or even homesickness I felt for the happiness of my neighbors and places. Put them all together what I had was a severe case of out class far away range deep blues.
Subscribe to:
Posts (Atom)