ปลายขอบฟ้าไกล...กลุ่มเมฆลอยต่ำ มองเห็นเต็มตา...ย่างเข้าสู่หน้าฝน สายน้ำฝนโปรยปรายซัดเต็มแผ่นกระจกหน้า ที่ปัดน้ำฝนเดินเร็วขึ้นเยอะ สองข้างทางมุงสู่ดินแดนสุดขอบลุุ่มน้ำแม่โขง ไม้น้อยใหญ่เขียวสดเย็นตา วันเวลาเดินผ่านยาวนาน...นานจนถามตัวเองคุ้นหู...ว่า มาถึงวันนี้ได้อย่างไร...ปลายทางรุ่งเช้าตรู่ที่ตกผลึกอยู่ในใจ ...เมืองแห่งความเกษมสุข...เขมราฐ...
'Nostalgia'...ห้วงแห่งความคิดถึง...วังวนความในใจคิดถึงถิ่นเคยอยู่ วันเวลาวัยเยาว์ ...